Nasser Masoudi, a legendary figure in Iranian folk music, particularly the traditional music of the province of Gilan, died on NOV 25 in Rasht after months of illness. He was 90.

Born in 1935, in Rasht, Nasser Masoudi was a prominent singer whose voice became a symbol of Gilan’s rich musical heritage. In 1949 he migrated with his family to Tehran, initially studying under the tutelage of Ali Akbar Khan Shahnazi, a renowned maestro of Persian classical music. However, Masoudi’s true calling lay in the traditional music of his homeland, and he returned to Gilan in 1955, Baran Press reported.

when he joined Radio Gilan in 1956, becoming one of its earliest vocal performers. Over the course of more than 50 years, Masoudi recorded over 500 songs across various genres including traditional, pop, and orchestral music. as well as nearly 50 popular melodies broadcast on program “Golha”.

Throughout his career, Masoudi worked with outstanding figures in Iran’s musical landscape, including master instrumentalists like Farhang Sharif, Esfandiar Monfaredzadeh, and Farhad Fakhreddini, as well as celebrated poets such as Simin Behbahani, Nozar Parang, and Turaj Negahban, renowned musicians such as Ahmad Ebadi, Jalil Shahnaz, Reza Varzandeh, Asghar Bahari, and Morteza Hannaneh

Following the 1979 Islamic Revolution, Masoudi continued his artistic pursuits, notably recording the theme song for the popular television series “Rebel in the Jungle” which introduced his voice to a new generation. In the late 1980s and early 1990s, he was among the first Iranian musicians to perform concerts abroad, defying restrictions.

His return to the stage after decades of absence came in 2000s when he performed at the Vahdat Hall in Tehran with the National Orchestra under the baton of conductor Farhad Fakhreddini. In 2016 he held a grand concert in Rasht, his hometown, which was met with widespread acclaim and affection from fans and cultural figures alike.

Among his hits, before 1979, are “Banafsheh Gol,” “Divoonam,” “Allah Titi,” and “Mosafar.” His works, after 1979, include albums like “Qalandar,” “Parchin,” and “Koorashim,” which further enriched Iran’s musical landscape.

 ناصر مسعودی، خواننده پیشکسوت موسیقی محلی گیلان، در سن ۹۰ سالگی درگذشت

ناصر مسعودی، چهره‌ای افسانه‌ای در موسیقی محلی ایران، به ویژه موسیقی سنتی استان گیلان، ششم آذر پس از ماه‌ها بیماری در سن ۹۰ سالگی در رشت درگذشت.

به گزارش باران پرس، ناصر مسعودی، متولد ۱۳۱۴ در رشت، خواننده‌ای برجسته بود که صدایش به نمادی از میراث غنی موسیقی گیلان تبدیل شد. در سال ۱۳۲۸ به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و در ابتدا زیر نظر علی اکبرخان شهنازی، استاد مشهور موسیقی کلاسیک ایرانی، به تحصیل پرداخت. با این حال، حرفه واقعی مسعودی در موسیقی سنتی سرزمین مادری‌اش نهفته بود و در سال ۱۳۳۴ به گیلان بازگشت.

او در سال ۱۳۳۵ به رادیو گیلان پیوست و به یکی از اولین خوانندگان آن تبدیل شد. در طول بیش از ۵۰ سال، مسعودی بیش از ۵۰۰ آهنگ در ژانرهای مختلف از جمله موسیقی سنتی، پاپ و ارکسترال ضبط کرد. و همچنین نزدیک به ۵۰ ملودی محبوب آن در برنامه‌ «گل‌ها» پخش می‌شد.

مسعودی در طول دوران حرفه‌ای خود با چهره‌های برجسته‌ای در عرصه موسیقی ایران، از جمله نوازندگان چیره‌دست مانند فرهنگ شریف، اسفندیار منفردزاده و فرهاد فخرالدینی و همچنین شاعران مشهوری مانند سیمین بهبهانی، نوذر پرنگ و تورج نگهبان و نوازندگان مشهوری مانند احمد عبادی، جلیل شهناز، رضا ورزنده، اصغر بهاری و مرتضی حنانه همکاری کرد.

پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، مسعودی به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد، به ویژه ضبط آهنگ سریال تلویزیونی محبوب «سردار جنگل» که صدای او را به نسل جدیدی معرفی کرد. در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، او از اولین نوازندگان ایرانی بود که با سرپیچی از محدودیت‌ها، کنسرت‌هایی را در خارج از کشور اجرا کرد.

بازگشت او به صحنه پس از دهه‌ها غیبت، در دهه ۲۰۰۰ میلادی رخ داد، زمانی که او در تالار وحدت تهران با ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی اجرا داشت. در سال ۲۰۱۶، او کنسرت باشکوهی را در رشت، زادگاهش، برگزار کرد که با استقبال گسترده و ابراز علاقه طرفداران و چهره‌های فرهنگی روبرو شد.

از جمله آثار موفق او، قبل از سال ۱۹۷۹، می‌توان به «بنفشه گل»، «دیوونم»، «الله تیتی» و «مسافر» اشاره کرد. آثار او، پس از سال ۱۹۷۹، شامل آلبوم‌هایی مانند «قلندر»، «پرچین» و «کوراشیم» است که چشم‌انداز موسیقی ایران را بیش از پیش غنی کردند.